Krzysztof TrembeckiJan Kochanowski to wybitna postać literacka epoki renesansu. Wśród jego najpopularniejszych utworów wymieniamy między innymi treny. Były one wyrazem ogromnej żałoby i rozpaczy ojca po stracie dziecka i stanowiły wyraz kryzysu filozoficznego autora, który do tej pory dał poznać się, jako przedstawiciel stoicyzmu.
Tren to utwór o charakterze refleksyjno-lamentacyjnym. Wywodzi się ze starogreckiej poezji funeralnej, żałobnej. W antyku często tworzono także pieśni lamentacyjne, które bywały elementami tragedii greckiej. Miały na celu wyrażenie żalu, smutku i rozpaczy po czyjejś śmierci, ale także podkreślenie jej cnotliwości i zasług za życia. Jan Kochanowski opłakuje w ten sposób odejście swojej dwuletniej córki.
Przyjaźń jest jednym z ważniejszych aspektów ludzkiego życia. Poświęca się jej wiele miejsca w filozofii, literaturze i w innych refleksjach czy dziełach, jakie są tworem człowieka. Doceniają ją i poszukują jej chyba wszyscy, ponieważ przyjaźń jest bardzo cenna i może mieć niezwykłą moc. Widoczne jest to zwłaszcza w przypadku trudnych sytuacji i przeciwności losu.
„Treny” Jana Kochanowskiego to cykl składający się z 19 utworów, poświęconych zmarłej córce autora – Urszuli. Treny poprzedzone zostały dedykacją: „Orszuli Kochanowskiej, wdzięcznej, uciesznej, niepospolitej dziecinie…”. W drugim wydaniu „Trenów” do pozostałych utworów dołączył jeszcze jeden, poświęcony zmarłej niedługo po Urszuli córce Hannie. Zbiór był pisany prawdopodobnie od kilku do kilkunastu miesięcy.
Jan Kochanowski to jeden z najwybitniejszych literatów polskich epoki renesansu. Wśród wielu utworów, napisał również liczne pieśni, a także przetłumaczył na język polski „Psałterz Dawidów”. Psalmy są rodzajem pieśni religijnej, modlitewnej. Przyjmują one najczęściej charakter błagalny, dziękczynny lub jak w przypadku „Psalmu 47” – pochwalny.
Jan Kochanowski to wybitna postać literacka renesansowej Polski. Wśród wielu innych utworów, znamy go między innymi z fraszek, czyli krótkich, często humorystycznych lub sarkastycznych utworów, w których możemy dostrzec puentę. Część z nich wyróżniała się tematyka nie lekką i ironiczną, ale refleksyjno-filozoficzną .„O żywocie ludzkim” to jedna z nich, znajdująca się w księdze „Fraszki pierwsze”.
Psalm jest rodzajem pieśni modlitewnej, o podniosłym charakterze i pochwalnej, błagalnej lub dziękczynnej tematyce. Pieśni religijne wznoszone są do Boga, a wywodzą się ze starożytnosci, kiedy to przy akompaniamencie muzyki wysławiano w ten sposób bóstwa. Jednym z najbardziej popularnych polskich twórców pieśni był Jan Kochanowski – wybitny literat epoki renesansu.
Każdy z nas popełnia błędy, ale wobec złych decyzji czy impulsywnych zachowań możemy przyjmować bardzo różne postawy. Czasami poważny błąd potrafi sprawić, że staniemy się całkiem innym człowiekiem. Przykłady przemiany pod wpływem złych decyzji i chęci rozpoczęcia nowego życia znajdziemy w literaturze.
Artystom często towarzyszy poczucie samotności, dlatego jej motyw pojawia się w licznych dziełach literackich. Chociaż samotność zazwyczaj jest odbierana negatywnie, czasem może być wytchnieniem i przestrzenią na poszukiwanie własnej drogi życiowej. Jako przykłady można wykorzystać twórczość Adama Mickiewicza, a szczególnie sonet Do Samotności oraz ballada Romantyczność.
To naturalne, że człowiek stara się odnaleźć szczęście. Czasami jednak, osobiste zadowolenie z życia nie jest priorytetem – niektórzy postanawiają się poświęcić dla wyższego dobra, nawet jeśli ten wybór ma ich unieszczęśliwić.