Jan Kochanowski to wybitny polski literat epoki renesansu, kojarzony głównie z fraszek, pieśni a także trenów, napisanych na cześć jego zmarłej we wczesnym dzieciństwie córki Urszulki. Zbiór „Treny” składa się z dziewiętnastu utworów, które odzwierciedlają tradycyjną, antyczną kompozycję pojedynczego epicedium. Za pomocą nich autor może dać upust swojej tęsknocie, żałobie i ogromnej rozpaczy po śmierci ukochanego dziecka.
„Treny” Jana Kochanowskiego to zbiór niezwykle wyróżniający się na tle innych utworów tego samego gatunku literackiego. Mimo zachowania tradycyjnego epicedium – układu tematycznego (co zbliża je do trenów klasycznych), autor zdecydował o stworzeniu trenów na cześć swojej zmarłej, maleńkiej córki, co zdecydowanie kłóci się z dotychczasowym ujęciem tematu.
Tren jest utworem lirycznym, o charakterze refleksyjno-żałobnym. Wyraża ból po stracie zmarłej osoby, pochwałę jej zasług i poświęcenia. Pociesza i napomina do zachowania pamięci o nieboszczyku. Treny wywodzą się ze starogreckiej pieśni lamentacyjnej. Tworzone były na cześć wielkich bohaterów, ważnych polityków, ludzi honoru, których pamięć powinna zostać wieczna. Jan Kochanowski stworzył zbiór dziewiętnastu trenów na część swojej zmarłej we wczesnym dzieciństwie córki Urszulki.
Jan Kochanowski to jedna z najpopularniejszych postaci polskiego renesansu. Pisał pieśni, fraszki, tragedię, tworzył przekłady psalmów, a także jest autorem trenów, które powstały na cześć jego zmarłej we wczesnym dzieciństwie córki Urszulki (Orszulki). Zbiór „Treny” zawiera łącznie dziewiętnaście utworów o tematyce refleksyjno-żałobnej.
Tren to liryczny utwór o charakterze refleksyjno-lamentacyjnym, który wywodzi się ze starogreckiej poezji funeralnej. Jan Kochanowski napisał ich dziewiętnaście i zawarł w jednym zbiorze, powstałym po śmierci jego córki Urszulki. Treny mają na celu wyrażenie smutku i rozpaczy po czyjejś śmierci, ale także podkreślenie jej cnotliwości i wspaniałych cech. Zwykle tworzono je na cześć wielkich bohaterów, osób niezwykle zasłużonych.
Jan Kochanowski to jeden z najwybitniejszych literatów polskich epoki renesansu. Chociaż kojarzymy jego twórczość z filozofią stoicką i wiarą w Boga, to tragiczne wydarzenie z jego życia, jakim niewątpliwie była śmierć ukochanej córki Urszulki, doprowadziła do kryzysu światopoglądowego i filozoficznego. Ku jej czci stworzył zbiór „Trenów” składających się z dziewiętnastu utworów, które wyrażają refleksje, ból po stracie i żałobę poety-ojca.
Urszula Kochanowska była córką Jana Kochanowskiego, której śmierć w wieku zaledwie dwóch i pół roku zainspirowała poetę do napisania „Trenów”. Utwory te są jedynym źródłem informacji na temat dziewczynki, istnieją więc pewne przypuszczenia, że może być ona fikcyjną postacią literacką.
Cierpienie jest nieodłączną częścią życia, a jednak z bolesnymi przeżyciami często trudno jest sobie poradzić. Ludzie reagują na nie różnie, czasami rozpaczą, a czasami wręcz przeciwnie – pokorą wobec losu. Te postawy zazwyczaj też zmieniają się z czasem, ponieważ człowiek jest w stanie znieść więcej, niż mu się wydaje. Jako przykłady mogą posłużyć tutaj utwory literackie: Treny Jana Kochanowskiego i Księga Hioba, będąca częścią Starego Testamentu.
Przedmiotem niniejszego komentarza jest „Tren III” autorstwa renesansowego poety Jana Kochanowskiego. Autor, posługując się kreacją cierpiącego ojca z powodu zmarłej córki, dąży do wypracowania pewnego nowego oglądu świata, religii i postaw życiowych.
„Treny” Jana Kochanowskiego „kłują”, ale jakże mogłyby nie „kłuć”, skoro są rezultatem najdotkliwszego pasma rozczarowań, złożonego cierpienia.