Wiersz „Stepy akermańskie” pióra Adama Mickiewicza po raz pierwszy został opublikowany w 1826r. Jest to pierwszy z osiemnastu utworów tworzących cykl „Sonetów krymskich” powstałych podczas podróży poety na Półwysep Krymski. Sonet przedstawia wizję rozdarcia samotnego wędrowca między zachwytem nad pięknem przyrody a tęsknotą za ukochaną Ojczyzną.
Przedmiotem niniejszego komentarza jest „Tren III” autorstwa renesansowego poety Jana Kochanowskiego. Autor, posługując się kreacją cierpiącego ojca z powodu zmarłej córki, dąży do wypracowania pewnego nowego oglądu świata, religii i postaw życiowych.
Stała obecność poezji Jana Kochanowskiego w literaturze polskiej jest najlepszym dowodem na jej ponadczasowy wymiar. Przeszło cztery wieki nieustającej sławy są potwierdzeniem słów zawartych w „Pieśni XXIV Ksiąg Wtórych”: „Nie umrę”. Rzeczywiście, poezja renesansowego artysty nie tylko przetrwała do dzisiejszych czasów, lecz jest częstą inspiracją dla współczesnych poetów.
Pieśń IX z Ksiąg Pierwszych zalicza się do tej ostatniej kategorii. Najsłynniejszy polski poeta renesansu zastanawia się w pieśni nad kwestią szczęścia w życiu, a także rozstrzyga zalety stoicyzmu oraz epikureizmu, czyli dwóch odrębnych od siebie nurtów filozoficznych powstałych w starożytnej Grecji, po raz pierwszy złączonych w poezji przez wspomnianego już Horacego.
„Treny” Jana Kochanowskiego „kłują”, ale jakże mogłyby nie „kłuć”, skoro są rezultatem najdotkliwszego pasma rozczarowań, złożonego cierpienia.
„Tren V” autorstwa Jana Kochanowskiego to jeden z cyklu dziewiętnastu utworów, w których podmiot liryczny opłakuje swoją zmarłą córkę. W tym przypadku osobę mówiącą możemy utożsamiać z autorem, ponieważ teksty powstały w bezpośredniej reakcji na przedwczesne odejście Orszulki, ukochanej córki poety.
Józef Baran to poeta, który swój debiut odbył w 1969 roku na łamach tygodnika „Życie literackie”. Od 1989 roku jego poezja zaczęła pojawiać się w programach szkolnych, a w późniejszych latach na maturach z języka polskiego. Jego wiersze są inspiracją nie tylko dla polskiej oświaty, ale także wielu polskich piosenkarzy i kompozytorów, np. Starego Dobrego Małżeństwa, Hanny Banaszak, czy Andrzej Zaryckiego.
Utwór “Daremne żale” powstał 1 kwietnia 1877 roku i pochodzi ze zbioru “Album pieśni”. Jest on rozliczeniem się z postawami romantyków i ich sposobem działania oraz filozofią. a także ogólnie pojętą przeszłością.
Wiersz powstał na przełomie lat 1839 i 1840, podczas pobytu poety w Paryżu. Słowacki chorował już wtedy na gruźlicę, wyczuwał zbliżającą się śmierć, był także rozgoryczony klęską powstania listopadowego w roku 1831.
Utwór “Bema pamięci żałobny rapsod” powstał w roku 1851, już po klęsce powstania listopadowego i opowiada o pogrzebie jednego z jego przywódców – generała Józefa Bema.