Wiersz „Krzak dzikiej róży w ciemnych Smreczynach” Jana Kasprowicza to cykl czterech sonetów. Każdy z nich opisuje tatrzańskie widoki i zachwyt poety nad nimi. Sonety są ze sobą powiązane, jednak każdy z nich może stanowić oddzielny wiersz. Cały utwór powstał w 1898 roku i został umieszczony w zbiorze „Krzak dzikiej róży”.
Relacja z drugim człowiekiem może być zarówno źródłem cierpienia, jak i szczęścia. Jest to zależne od wielu czynników, ponieważ miłość nie wystarczy do stworzenia szczęśliwego związku. Czasem różnice między ludźmi czy nawet wpływ ich rodzin może sprawić, że relacja stanie się źródłem bólu.
Tym, co łączy społeczności, jest przede wszystkim tradycja. Ludzie mieszkający w tym samym kraju czy regionie pielęgnują swoje obyczaje, co buduje w nich poczucie jedności. Można więc powiedzieć, że tradycja łączy ludzi i porządkuje ich życie.
Opowiadanie Bolesława Prusa „Z legend dawnego Egiptu” zostało opublikowane 1 stycznia 1888. Autor posługuje się w noweli kostiumem historycznym, za wydarzeniami z czasów faraońskich stoi współczesna mu historia. W Niemczech podobny los spotkał następcę cesarza, który zachorował na nowotwór gardła, gdy ojciec był również umierający. Prus przenosi te wydarzenia do czasów Egiptu, gdy umierający Ramzes wyznaczył na następcę swojego wnuka, Horusa. Młody mężczyzna pragnął odmienić państwo przez reformy, jednak zmarł jako pierwszy.
Choroba Ramzesa.
Wypicie ryzykownego lekarstwa.
Wyznaczenie nowego faraona, Horusa.
Wiersz „Stepy akermańskie” pióra Adama Mickiewicza po raz pierwszy został opublikowany w 1826r. Jest to pierwszy z osiemnastu utworów tworzących cykl „Sonetów krymskich” powstałych podczas podróży poety na Półwysep Krymski. Sonet przedstawia wizję rozdarcia samotnego wędrowca między zachwytem nad pięknem przyrody a tęsknotą za ukochaną Ojczyzną.
Każdy człowiek na świecie rodzi się wolny i jest to prawo, które jest respektowane na całym świecie. Nie można człowiekowi odebrać bezpodstawnie wolności, ponieważ jest to najważniejsza wartość, jaką on posiada. Każdy chce być wolny, nie tylko jako jednostka, ale również jako społeczeństwo czy państwo.
Ciężko określić, czym jest prawda. Mówi się, że każdy człowiek ma swoją prawdę i żadna z nich nie jest fałszywa, ponieważ zawiera pewne ziarno prawdy o świecie. Od wieków filozofowie zadawali sobie pytanie o sens prawdy i jej pochodzenie, a przede wszystkim o jej obiektywizm, uważając, że nie ma czegoś takiego, jak jedna, uniwersalna prawda, która pogodzi wszystkich.
Człowiek od samego początku miał potrzebę do wyrażania siebie i tego, co czuje. Czynił to nie tylko poprzez rozmowę z innymi ludźmi, ale także poprzez sztukę, której początki sięgają prehistorycznych malowideł na ścianach jaskiń. Przez kolejne lata sztuka rozwijała się coraz bardziej i ewoluowała zgodnie z panującymi trendami i tendencjami.
Teoria ewolucji jest nam znana od niespełna dwustu lat, ale i tak nadal zastanawiamy się, co właściwie robimy na świecie. Czy jesteśmy w pełni niezależnymi istotami, czy może ktoś nami kieruje? Nie znamy do końca swojego miejsca w świecie – nie znamy wcześniej scenariusza, którym musimy kierować się w życiu, by osiągnąć sukces. Improwizujemy, by nasze zachowania nie doprowadziły nas do upadku społecznego.