„Przypowieść o synu marnotrawnym” jest jednym z najpopularniejszych utworów biblijnych. Sformułowanie „syn marnotrawny” na stałe weszło do języka potocznego. Przypowieść opowiada o ojcu i dwóch synach, którzy różnią się postawą wobec ojca i jego majątku.
„Przypowieść o domu na skale” jest znana również jako „Przypowieść o dobrej i złej budowli”. Na prostym przykładzie budowy domu, Chrystus przedstawił dwie różne postawy wobec Słowa Bożego. Człowiek powinien budować swoje życie na trwałych fundamentach, podobnie jak dom.
Biblijna „Przypowieść o siewcy” opowiada o rolniku, który wyszedł w pole i zaczął siać. Ta prosta scena jest punktem wyjścia do rozważań na temat ludzkich postaw wobec Słowa Bożego. Tylko niektórzy słuchacze będą w stanie wyciągnąć wnioski z nauk Chrystusa i dochować im wierności w codziennym życiu.
„Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie” porusza tematykę uprzedzeń i społecznych podziałów, które są niesłuszne i krzywdzące. Utwór pozostaje aktualny we współczesnym świecie, gdzie różne rasy i narody pozostają wobec siebie nieufne, a nawet wrogie. Na prostym przykładzie, Chrystus starał się wytłumaczyć żydowskiemu uczonemu, że bliźnim jest każdy, bez względu na pochodzenie.
„Krótkość żywota” to wiersz Daniela Naborowskiego, który został napisany po 1593 roku i nigdy nie został wydany w żadnym tomiku. Opowiada o kruchości i ulotności życia, które wydaje się długie, jednak naprawdę jest tylko chwilą w dziejach świata i może zakończyć się wcześniej, niż przewidujemy.
Człowiek nie jest oderwaną od rzeczywistości jednostką – funkcjonuje w konkretnej przestrzeni, które ma na niego wpływ. Przykłady różnic między życiem w mieście i na wsi, znajdziemy w dziełach Władysława Stanisława Reymonta: powieściach Ziemia obiecana i Chłopi. Pochwałę wiejskiego życia znajdziemy również w twórczości Jana Kochanowskiego, a szczególnie w sielankowej Pieśni świętojańskiej o Sobótce.
„Jeżeli porcelana to wyłącznie taka” to wiersz Stanisława Barańczaka, który został wydany w 1980 roku w tomiku „Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu”. Opowiada o przemijaniu człowieka i życiu, które w każdej chwili może się nieodwracalnie zmienić.
W obecnych czasach coraz większy nacisk kładzie się na indywidualizm i umiejętność walki o swoje. Bardzo cenna jest jednak umiejętność poświęcenia swojego szczęścia w imię wyższego dobra. Przykłady takiej postawy możemy znaleźć nie tylko w codziennym życiu, ale też w literaturze: trzeciej części Dziadów Adama Mickiewicza oraz powieści Konrad Wallenrod tego samego autora.
„Burza” to wiersz Adama Mickiewicza, który pochodzi z cyklu Sonetów Krymskich, ukazujących się w latach 1825-26. Jest to czwarty sonet z całego cyklu, który kończy trylogię marynistyczną, związaną z podróżą morską na Półwysep Krymski. Utwór powstał na podstawie prawdziwych wydarzeń i opisuje siłę natury, z którą człowiek nie ma szans wygrać.
„Kowal” to wiersz Leopolda Staffa, który został wydany w 1901 roku w pierwszym tomiku artysty – „Sny o potędze”. Utwór nie jest przykładem typowej poezji Młodej Polski, w której twórcy skupiali się na przemyśleniach i braku działania. Tytułowy kowal to człowiek pracy, który działa, a nie myśli, czym wyróżnia się od innych osób w swoich czasach. Jest to jeden z najsłynniejszych utworów Leopolda Staffa.