Jean Nicolas Arthur Rimbaud, znany jako Arthur Rimbaud, urodził się 20 października 1854 roku w Charleville-Mézières, we Francji. Był poetą zaliczanym do grona tzw. poètes maudits – poetów wyklętych.
Swoje dzieciństwo poeta spędził pod opieką dziadków, którzy zaopiekowali się nim, gdy ojciec chłopca opuścił rodzinę. Arthur Rimbaud osiągał bardzo dobre wyniki w nauce i już w wieku dziesięciu lat napisał swój pierwszy prozatorski utwór. Mając szesnaście lat tworzył prozę i poezję także w łacinie. W 1871 roku poeta uciekł z domu, zamieszkał w Paryżu i prawdopodobnie dołączył do Komuny Paryskiej. Wiódł życie burzliwe, pełne skandali, włóczęgi i alkoholu. W tym czasie nawiązał także homoseksualny romans z poetą Paulem Verlaine, który przekształcił się później w wieloletni związek. </p.
Rimbaud w 1872 roku udał się w podróż po Francji, a następnie powrócił do Charleville, cały czas oddając się swojej twórczości poetyckiej – dokończył tu swój słynny cykl Sezon w piekle. W 1875 roku zdecydował się na rezygnację z pisania i następne lata spędził w podróży – mieszkał w Niemczech, Francji, na Cyprze i w Adenie. W 1884 roku założył firmę handlową w Harar w Abisynii (dzisiejsza Etopia) i mieszkał tam dopóki choroba nie zmusiła go do powrotu do Francji. Arthur Rimbaud zmarł przedwcześnie na nowotwór (w wieku zaledwie trzydziestu siedmiu lat), 10 listopada 1891 roku w Marsylii.
Spis treści
Arthur Rimbaud – twórczość
Poeta tworzył głównie w okresie swojej wczesnej młodości, a już w wieku dwudziestu lat skupił się tylko na pisaniu listów. Jego spuścizna obejmuje jednak zarówno listy jak i wiersze oraz prozy poetyckie. Arthur Rimbaud początkowo oddawał się twórczości zgodnej z parnasizmem, a następnie – symbolizmem. Poeta do dzisiaj uważany jest za przewodnika przyszłej generacji dekadentów. Do jego dzieł zaliczają się takie utwory jak m. in. Ophélie (1870), Śpiący w kotlinie (1870), Statek pijany (1871), List jasnowidza (1871), cykl Wiersze ostatnie (1872) czy Iluminacje (1874).